Ήταν Παρασκευή 23 Απριλίου 2010, όταν ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου έβγαινε από το ακριτικό Καστελόριζο για να ανακοινώσει την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης, αποτελούμενο από το ΔΝΤ και την ΕΕ, αρχικά. Η συγκεκριμένη «εισδοχή» της χώρας στο μηχανισμό διαφημίστηκε ως μοναδική λύση και σωτηρία.
Έλεγε τότε ο κ. Παπανδρέου: «Σήμερα, η κατάσταση στις αγορές απειλεί να αποδομήσει, όχι μόνο τις θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά και την ομαλή πορεία της οικονομίας. Και κινδυνεύει να χαθεί η προσπάθεια που καταβάλλουν οι Έλληνες από τα ακόμη μεγαλύτερα επιτόκια δανεισμού και ακόμη χειρότερα από τη δυσκολία δανεισμού. Δεν θα το επιτρέψουμε. Ήρθε η στιγμή, το χρόνο που δεν μας δίνουν οι αγορές, αυτόν το χρόνο να μας τον δώσει η απόφαση που πήραμε όλοι μαζί οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης, για να στηριχθεί η Ελλάδα».
Σύμφωνα με τον τότε πρωθυπουργό ήταν «ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην ΕΕ. Έχω ήδη δώσει εντολή στον υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες. Και οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά. Άλλα και να στείλουν και ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές, ότι η ΕΕ δεν παίζει και προστατεύει το κοινό μας συμφέρον και το κοινό μας νόμισμα».
Από τότε ξεκίνησε ο ιδιαίτερος «Γολγοθάς» της χώρας ο οποίος έχει συνεχή μέτρα λιτότητας όχι όμως έξοδο. Φως στο τούνελ δεν φαίνεται. Να θυμηθούμε το χρονικό βήμα προς βήμα.
Μέσα σε πέντε χρόνια μνημονίου το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ υπολογίζει ότι η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων μειώθηκε κατά 37,2%, το 1/3 του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας δηλαδή καλείται να επιβιώσει με τα 475 ευρώ τον μήνα, η ανεργία εκτινάχθηκε στο 1.360.000, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25%, ενώ η φορολόγηση που έφτασε τα 37 δισ. ευρώ έπληξε κυρίως χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους.
Πέντε χρόνια μετά, η χώρα βρίσκεται ακόμη στο τούνελ και, ενόψει και του κρίσιμου διημέρου σε Βρυξέλλες και Ρίγα, εξακολουθεί να αναζητεί την έξοδο.
