Ήταν 05:30 το πρωί της 20ης Ιουλίου του 1974, η ίδια ώρα ακριβώς που και σήμερα ήχησαν οι σειρήνες για να υπενθυμίσουν εκείνη την ημέρα που άλλαξε την ιστορία
Ο οξύς ήχος από τις σειρήνες πολέμου που ήχησε στις 05.30 της 20ης Ιουλίου του 1974 παραμένει ακόμα στις μνήμες των κατοίκων της Κύπρου που δεν μπορούν να ξεχάσουν τον πιο σκληρό εφιάλτη που έζησαν.
Πέρασαν κιόλας 43 χρόνια…
«Στις 6:30 ο Μακάριος έφτασε στο Προεδρικό Μέγαρο… στις 08:00 εμφανίζεται στην αίθουσα τελετών του Προεδρικού, όπου τον ανέμεναν Ελληνόπουλα του Καΐρου τα οποία φιλοξενούσε. Τότε ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Ακολούθησε ανταλλαγή πυροβολισμών της προεδρικής φρουράς με τους πραξικοπηματίες», διηγείται ο τότε υφυπουργός παρά τω Προέδρω, Πάτροκλος Σταύρου και περιγράφει την φυγή του Μακάριου από το νησί, στο οποίο επέστρεψε τον Δεκέμβριο του 1974.
Την επομένη του πραξικοπήματος καταβάλλεται προσπάθεια να περάσει το μήνυμα ότι πρόκειται για ενδοκυπριακή υπόθεση, ενώ στις 18 Ιουλίου διατάζεται γενική επιφυλακή όλων των μονάδων.
Στο μεταξύ, ο Μακάριος βρισκόταν στις ΗΠΑ, όπου στις 19 Ιουλίου καταγγέλλει από το βήμα του Συμβουλίου Ασφαλείας επέμβαση στα εσωτερικά της Κύπρου.
Μία μέρα μετά, 20 Ιουλίου, γράφτηκε η «μαύρη σελίδα»: εκδηλώνεται η τουρκική εισβολή, που επέφερε χιλιάδες νεκρούς, περίπου 1.500 αγνοούμενους, 200.000 πρόσφυγες και την διχοτόμηση του νησιού που ακόμα παραμένει…
Συνολικά χρησιμοποιήθηκαν από την Τουρκία περίπου 40,000 στρατιώτες ούτως ώστε να καταλάβουν το 36,2% του νησιού.
Η απόβαση τουρκικών στρατευμάτων ξεκίνησε στην περιοχή του Πέντε Μίλι στην Κερύνεια.
Σαράντα τρία χρόνια μετά
Σαράντα τρία χρόνια έχουν περάσει από εκείνη την μαύρη ημέρα που σηματοδότησε την αρχή του τέλους της ενωμένης Κύπρου και ακόμα και σήμερα, η Τουρκία εξακολουθεί να προκαλεί.
Το ζήτημα της παραμένει άλυτο με την κυπριακή τραγωδία να σκοτεινιάζει ακόμα τα πρόσωπα όσων… περιμένουν τους αγνοούμενους τους.
Ο Μακάριος αφηγείται την Τραγωδία της Κύπρου
Τα 43 χρόνια που πέρασαν άφησαν βαθιά σημάδια.
Το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003, έχει αρχίσει να δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι μπορούν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να ζουν αρμονικά, αλλά δίπλα και όχι μαζί.
